Kocich współtowarzyszy lubi, czasem leje, ale zawsze przeprasza! Czyż nie jest uroczy? Jest też mistrzem akupunktury. Nikt tak precyzyjnie nie wbija pazurków jak on. A na dodatek ugniatanie gratis.

To kolejny kot, który jest wszędzie zwłaszcza jak to „wszędzie” łączy się z jedzeniem. Bo każdy wie, że jedzenie to podstawa. A jedzenie upolowane z garnka lub talerza to po prostu dodatkowy bonus dnia. Drugie zadanie, jakie ma z życiu to położyć się na moich nogach. Z wdzięczności robi 10 minutową akupunkturę brzucha (za pomocą dwudziestu igło-pazurów). Gdy pogoda dopisuje wyleguje się w słońcu, ale zawsze łypie w kierunku kuchni. Ma jeszcze jedną, drobną przywarę. Jest nieodłącznym elementem stołu. Patrzysz na stół a Lemur już tam jest. Z obojętną miną zagląda to talerzy, że niby nic go to nie obchodzi. Ale broń boże dać się zwieźć tej minie.

Jest niesamowitym miziakiem. Precyzyjnie wbija pazurki podczas ugniatania, nigdy w to samo miejsce, dzięki czemu mój brzuch wygląda jakbym miała ospę. Wychodzenie do ogrodu zaplanował na drugą połowę kwietnia kiedy już będzie dostatecznie ciepło. Czas do tej pory postanowił spędzić w łóżku ew. na kaloryferze.

Zadomowiewnie się w Desce zajęło mu trochę czasu ale już powoli zajmuje należne mu miejsce na kanapie. Jeszcze fuka na psy. Te zaś nie rozumiejąc o co mu chodzi nie zwracają uwagi na dziwne zachowanie nowego lokatora.