Koci charrrakter
Każdy, kto miał w życiu więcej niż jednego kota, doskonale wie, że każdy z nich był inny pod względem charakteru. Zwierzęta tak jak my mają swoją niepowtarzalną osobowość, opiekunowie wiedzą, że nie da się temu zaprzeczyć. Każdy kot reprezentuje mieszankę cech, które w swej kombinacji decydują o tym, jak zachowa się w określonych sytuacjach, jakie będzie miał podejście do innych kotów i ludzi, jak będzie sobie radził w sytuacjach stresowych.
Najprościej i najłatwiej można podzielić koty na pewne siebie, dające sobie radę w każdej sytuacji i koty lękliwe, mające trudności w adaptacji do nowych warunków. Jeśli mamy w domu kota od niedawna, najłatwiej możemy sprawdzić, do jakiej kategorii należy, kładąc na ziemi nieznany kotu przedmiot i obserwując, jak szybko zdecyduje się do niego podejść i w jaki sposób to zrobi. Czy podchodzi szybko i pewnym siebie krokiem, czy też na podkulonych łapach lub w ogóle się na to nie decyduje? Ponadto, koty możemy podzielić ze względu na ich chęć do nawiązywania kontaktu z opiekunem – istnieją kocie „przytulanki”, które jak broszka nie chcą się oderwać od opiekuna lub chodzą za nim krok w krok (z czego to wynika i jak wczesny okres życia wpływa na późniejsze zachowanie kotów, pisałam we wcześniejszych artykułach). Na drugim końcu skali jest kot, który nie lubi być brany na ręce, czy na kolana i wręcz wydziela opiekunowi niezbędne dawki czułości.
Mimo tego, że nie ma wielu prac poświęconych temu zagadnieniu, istnieje kilka klasyfikacji, próbujących podzielić koty na kilka typów osobowości. I tak słynny amerykański koci behawiorysta Jackson Galaxy w swojej książce pt. „Kotyfikacja” pisze o trzech typach kotów: 1) buszmenie, 2) drzewiarzu, 3) i plażowiczu. Buszmen to kot, który lubi przyczajać się w niskich i zamaskowanych miejscach, co przypomina naturalne zachowania dzikich kotów. Drzewiarz lubi miejsca położone wysoko, które pozwalają mu odpoczywać w spokoju, i z których jest dobry widok na okolicę. Plażowicz to, podobnie jak buszmen, kot niskopienny, nie ukrywa się jednak i chętnie zajmuje centralne miejsce w salonie. Żaden z opisanych wyżej typów nie dotyczy kotów lękliwych, opisuje jedynie preferencje do zajmowania określonych miejsc w domu, wynikających z charakteru danego kota.
Oprócz tego Galaxy wyróżnia kota mojito, czyli pewnego siebie, gościnnego, aktywnego, zrelaksowanego i chętnie nawiązującego relacje z ludźmi, a także kota Napoleona, który w sposób agresywny próbuje zaznaczyć swój teren. Taki kot nie czuje się dobrze na własnym terytorium i w związku z tym może znaczyć różne przedmioty. Trzeci typ to spotykany dość często kot strachajło (czyli inaczej mówiąc: znikający punkt). To kot przemykający pod ścianami na widok obcej osoby, nigdy nie pojawia się w strefie centralnej pokoju, boi się i nierzadko unika nawet opiekuna.
Jeszcze ciekawszą klasyfikację przedstawia Denise Seidl. W książce „Zabawy z kotem” dzieli kocie charaktery na sześć typów: 1) odkrywca o świetnym węchu – to kot, który interesuje się wszystkim dookoła i z pewnością sprawdzi zawartość torby na zakupy po powrocie opiekuna do domu, 2) zawadiaka i łowca – nietrudno namówić go na zabawę, lubi się bawić zarówno z innymi kotami, jak i z człowiekiem, 3) akrobata i sportowiec – takiego kota trudno zmęczyć, wspinaczka i biegi to jego ulubione dyscypliny sportowe, 4) samowystarczalny – sam chętnie znajduje sobie rozrywkę, znudzony i pozbawiony uwagi ze strony opiekuna i zajęć potrafi przewrócić mieszkanie do góry nogami, 5) łagodny – nieco nieśmiały, potrzebuje zachęty do zabawy i czasu na oswojenie się z nowymi zabawkami; poza tym to kot, który lubi się przytulać i ceni sobie kontakt z opiekunem, 6) wybredny – trudno go zadowolić, jest wymagający, jeśli chodzi o rodzaj zabawek.
[Marta Chrzczanowicz]
