Na szczęście Gargamel nie trzyma urazy długo. Szybko zaprzyjaźniliśmy się. I choć nadal swoim wyglądem i wielkością budzi respekt to jednak lubi głaskanie i mruczy z zadowolenia drapany za uchem. Umówiliśmy się tylko, że nie ugniata, a przynajmniej nie na moich kolanach. I stara się dotrzymać słowa.

Długo oblizuje łapki po jedzeniu, by nic się nie zmarnowało. Wieczorem włazi do łóżka niechętnie robiąc miejsce innym. I domaga się pieszczot. Dużo pieszczot. A gdy już czuje się usatysfakcjonowany kładzie się na mnie i błogo zasypia nie przejmując się zbytnio, swoją wagą i że nie koniecznie jest mi wygodnie. Ważne, że jemu jest.